Specjalista chorób wewnętrznych, kardiolog. Prowadzi gabinet kardiologiczny w Zabrzu od 1996. Nauczyciel akademicki, adiunkt habilitowany II Katedry i Oddziału Klinicznego Kardiologii w Zabrzu, Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Prowadzi chorych i pełni dyżury w Oddziale Klinicznym Kardiologii w Szpitalu Specjalistycznym w Zabrzu.
Zajmuje się zabiegami kardiologii interwencyjnej (PTCA), implantacjami rozruszników, a także ich przezżylnym usuwaniem oraz ambulatoryjną kontrolą tych urządzeń.
Członek Polskiego oraz Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (Fellow of European Society of Cardiology).
Przebieg pracy zawodowej.
Od 1990 roku jestem pracownikiem Śląskiej Akademii Medycznej, obecnie Śląskiego Uniwersytetu Medycznego. Początkowo, jako student byłem zatrudniony w ramach ½ etatu technicznego w Katedrze i Zakładzie Biochemii w Zabrzu Rokitnicy. W latach 1990-1992 poza działalnością w Kole Naukowym prowadziłem zajęcia praktyczne ze studentami. Przez rok po ukończeniu studiów (rok 1992/1993) zatrudniony byłem na etacie lekarza stażysty w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 w Zabrzu. Od roku 1993 zatrudniony zostałem w charakterze asystenta w Katedrze i Zakładzie Biochemii. Po ukończeniu studiów i odbyciu stażu podyplomowego, równolegle do pracy w Katedrze i Zakładzie Biochemii rozpocząłem wolontariat w II Katedrze i Klinice Kardiologii na bazie Szpitala Specjalistycznego w Zabrzu, w której pracuję do dnia dzisiejszego. Od roku 1994 roku związany jestem z Pracownią Hemodynamiki, w której aktualnie jestem zastępcą kierownika. W roku 1996 zdałem egzamin ECFMG. W 1997 roku uzyskałem I stopień specjalizacji w zakresie chorób wewnętrznych i w kolejnym roku za porozumieniem stron przeniosłem etat z II Katedry i Zakładu Biochemii do II Katedry i Kliniki Kardiologii w Zabrzu. II stopień specjalizacji w zakresie chorób wewnętrznych uzyskałem w 2000 roku. W 2004 uzyskałem specjalizację w zakresie kardiologii. Od 1998 roku pracuję w Przyklinicznej Poradni Kardiologicznej, w której zajmuję się głównie chorymi z implantowanymi kardiostymulatorami, kardiowerterami defibrylatorami, stymulatorami resynchronizującymi. W 2001 roku otrzymałem nominację na stopień adiunkta II Katedry i Klinicznego Oddziału Kardiologii Śl.A.M. Posiadam certyfikat GCP. Trzykronie byłem kierownikiem specjalizacji II stopnia w zakresie chorób wewnętrznych. Aktualnie jestem kierownikiem specjalizacji w zakresie kardiologii jednej osoby.
W latach 2004-2010 pełniłem dyżury hemodynamiczne w placówkach Polskiej Grupy Medycznej w Częstochowie, Kluczborku, Chorzowie i w Sosnowcu.
W latach 2005-2009 w ramach kontraktu implantowałem rozruszniki w Oddziale Kardiologii Szpitala Miejskiego w Rudzie Śląskiej.
Zainteresowania zawodowe.
Moje zainteresowania zawodowe koncentrują się na problematyce związanej z procesem rozwoju miażdżycy, z leczeniem choroby wieńcowej, z elektroterapią (implantacje kardiostymulatorów, kardiowerterów defibrylatorów, stymulatorów resynchronizujących) oraz leczeniem powikłań związanych z wszczepianiem rozruszników i ich przezżylnym usuwaniem. Ponadto zajmuję się hemodynamiką krążenia płucnego i patofizjologią nadciśnienia płucnego, niewydolnością krążenia oraz diagnostyką inwazyjn
Choroba wieńcowa i elektroterapia.
Obszarem moich zainteresowań jest diagnostyka inwazyjna i leczenie choroby wieńcowej. Od 1994 roku wykonałem ponad 4000 koronarografii i 2700 angioplastyk wieńcowych, w tym ponad 500 w ostrym zawale serca.
Równolegle do cewnikowania serca od 1994 roku zajmuję się elektroterapią. Od tego czasu implantowałem ponad 1200 kardiostymulatorów jedno i dwujamowych.
Pierwszy rozrusznik wszczepiłem w roku 1994. Pierwszą koronarografię wykonałem w 1996 roku. Pierwsze pomiary parametrów hemodynamicznych krążenia płucnego wykonałem w 1997 roku. Pierwszą angioplastykę wieńcową wykonałem w 1998 roku. Pierwszą biopsję endomiokardialną wykonałem w 2001 roku. Pierwszy samodzielny dyżur zawałowy w pracowni hemodynamiki pełniłem w 2004 roku. Pierwszy kardiowerter defibrylator wszczepiłem w 2004 roku. W 2004 roku otrzymałem certyfikat samodzielnego kardiologia interwencyjnego przyznanego przez Sekcję Kardiologii Interwencyjnej PTK.
Pierwszy stymulator resynchronizujący wszczepiłem w 2006 roku.
Do 30.04.2018 wykonałem ponad 12000 zabiegów.
Niewydolność serca
Kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM) to jeden z podstawowych profili diagnostyczno-terapeutycznych i naukowych Kliniki. To z naszego ośrodka pochodzili pierwsi chorzy kwalifikowani w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku do zabiegu przeszczepu serca w Klinice Kardiochirurgii w Zabrzu. Także pierwszy udany „zabrzański” przeszczep serca i płuc został przeprowadzony u chorego prowadzonego przez zespół II Katedry i Kliniki Kardiologii w Zabrzu. Kilkudziesięcioletnia współpraca z zespołem Kliniki Kardiochirurgii i Transplantologii w Zabrzu zaowocowała wypracowaniem efektywnych standardów postępowania z chorym ze schyłkową niewydolnością krążenia.
Od ponad 11 lat wykonuję u chorych z DCM inwazyjne pomiary parametrów hemodynamicznych krążenia płucnego wraz z oceną czynnościową. Do kwietnia 2018 roku wykonałem ponad 250 zabiegów pomiarów hemodynamicznych krążenia płucnego. Od 2000 roku wykonuję biopsje endomiokardialne mięśnia sercowego (do kwietnia 2018 roku wykonałem 70 biopsji), a od 2004 roku jestem członkiem klinicznego zespołu zajmującego się chorymi z niewydolnością serca. Mając na uwadze potrzeby tej grupy chorych rozpoczęliśmy w Klinice zabiegi implantacji kardiowerterów defibrylatorów, a od 2005 roku stymulatorów resynchronizujących. Do kwietnia 2011 roku implantowałem łącznie ponad 120 kardiowerterów defibrylatorów i ponad 90 stymulatorów resynchronizujących.
Tętnicze nadciśnienie płucne
Jestem członkiem zespołu, zajmującego się diagnostyką i leczeniem nadciśnienia płucnego. Nasz ośrodek jako jeden z pierwszych w Polsce od roku 1994 zaczął stosować tlenek azotu w testach odwracalności tętniczego nadciśnienia płucnego. W 2001 roku rozpoczęliśmy stosowanie syldenafilu w tej grupie chorych. W latach 2003-2008 Klinika brała udział w międzynarodowych programach klinicznych III i IV fazy oceniających skuteczność i bezpieczeństwo stosowania syldenafilu. Klinika prowadzi program terapeutyczny NFZ ”Leczenie Tętniczego Nadciśnienia Płucnego”, w ramach którego prowadzimy u chorych z TNP leczenie syldenafilem i syntetycznymi analogami prostacykliny.
Rozwój Naukowy
W 1988 roku rozpocząłem działalność w Kole Naukowym przy Katedrze i Zakładzie Biochemii w Zabrzu Śląskiej Akademii Medycznej. Od 1990 na etacie technicznym zajmowałem się badaniem izoenzymów alfa-amylazy i za pracę „Wpływ radioterapii nowotworów głowy i szyi na aktywność alfa-amylazy w ślinie surowicy ludzi” zająłem II miejsce w kategorii prac klinicznych niezabiegowych na XXX Uczelnianej Konferencji Naukowej STN. W roku 1990 rozpocząłem również działalność w Kole STN przy II Katedrze i Oddziale Klinicznym Kardiologii. Przygotowałem oraz wygłosiłem pracę „Early surgical treatment as management of choice in infective endocarditis” w czasie I Międzynarodowych Kardiologicznych Dni Studenckich w Istambule w 1991r. Od 6 roku studiów moje zainteresowania naukowe zaczęły koncentrować się na roli wolnorodnikowych przemian tlenu oraz antyoksydantach, w patogenezie miażdżycy i powikłań cukrzycy. Po ukończeniu studiów w roku 1992 zostałem asystentem w Katedrze i Zakładzie Biochemii w Zabrzu, gdzie pracowałem do 1998 roku. W tym okresie uruchomiłem oznaczanie oksysteroli oraz elektroujemnych lipoprotein LDL metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej. Osobisty kontakt z Panem Prof. Howardem Hodisem zaowocował wprowadzeniem oznaczania szerszego panelu utlenionych pochodnych cholesterolu metodą chromatografii gazowej. W oparciu o tą metodykę przygotowałem pracę doktorską: „Badania zawartości 7-ketocholesterolu w osoczu krwi pacjentów z chorobą wieńcową”, którą obroniłem w 2001 roku. Pracę opublikowałem w Medical Scencie Monitor.
Od 1993 roku pracowałem równolegle w ramach wolontariatu w II Katedrze i Klinicznym Oddziale Kardiologii w Zabrzu. W tym czasie zajmowałem się między innymi problematyką miażdżycy, chorobą wieńcową oraz utlenionymi pochodnymi cholesterolu w chorobach układu krążenia. Badania pochodzące z tego okresu opublikowane zostały w recenzowanych czasopismach: Medical Science Monitor, Clinica Chimica Acta, Diagnostyka Laboratoryjna, Cardiovascular Risc Factors, Scandinavian Journal of Clinial and Laboratory Investigation, Kardiologia Polska, oraz były prezentowane na zjazdach krajowych i zagranicznych. Praca „Effect of four week long treatment with fenofibrate on the level of 7- ketocholesterol in hyperlipidemic patients” opublikowana w Cardiovascular Risk Factors w 1998, została uhonorowana doroczną nagrodą przez Komisję Nagród Narodowego Programu Profilaktyki Cholesterolowej.
W 1996 roku rozpocząłem badania nad przedsionkowym peptydem natriuretycznym jako markerem niewydolności krążenia oraz predykatorem utrzymania rytmu zatokowego u chorych z niewydolnością krążenia i napadowym migotaniem przedsionków.
Wyniki przedstawiono na zjeździe Heart Failure w 1997 roku w Kolonii. W 1998 roku wraz z kolegami z zespołu rozpoczęliśmy badania troponiny T, aktualnie powszechnie uznanej jako podstawowy marker martwicy komórek mięśnia sercowego. W tych latach jej znaczenie nie było jednoznacznie zdefiniowane. Wynikiem przeprowadzonych przeze mnie badań, było stwierdzenie niekorzystnej roli troponiny T jako wskaźnika restenozy po zabiegu angioplastyki wieńcowej. Wyniki zostały opublikowane w 1999 roku w Polskim Archiwum Medycyny Wewnętrznej. W tych latach w ramach grantu KBN uczestniczyłem ponadto w pracach zespołu zajmującego się brachyterapią śródnaczyniową, jako metodą mającą zmniejszać jakościowo i ilościowo stopień restenozy po zabiegach angioplastyki. Wspólnie z zespołem z Instytutu Fizyki Jądrowej z Krakowa opracowaliśmy metodykę brachyterpii śródnaczyniowej promieniowaniem beta, wykorzystując ciekłe źródło i standardowy balon do angioplastyki. W badaniach wykorzystywaliśmy stenty naczyniowe stalowe i tytanowe własnej konstrukcji. Wyniki badań były przedmiotem licznych doniesień naukowych, prezentowanych na zjazdach krajowych i zagranicznych. Ponadto zostały opublikowane między innymi w Cardiovascular Interventional Radiology. Pomimo wstępnych obiecujących wyników brachyterapia śródnaczyniowa nie znalazła zastosowania w prewencji restenozy. W roku 2002 opublikowano wyniki badania RAVEL rozpoczynające erę stentów uwalniających leki cytotoksyczne lub cytostatyczne jako podstawowej metody prewencji restenozy.
W pierwszych latach obecnego wieku, byłem członkiem zespołu, który skoncentrował uwagę na możliwości leczenia tętniczego nadciśnienia płucnego specyficznym inhibitorem fosfodiesterazy 5 – syldenafilem. Na przełomie 2001 i 2002 roku prowadziliśmy badania nad efektywnością, skutecznością i bezpieczeństwem zastosowania syldenafilu, zarówno w ostrej próbie hemodynamicznej odwracalności nadciśnienia płucnego jak i w leczeniu przewlekłym chorych z tętniczym idiopatycznym nadciśnieniem płucnym. Wyniki były prezentowane zarówno na zjazdach krajowych jak i zagranicznych, oraz publikowane w czasopismach krajowych. Od 2003 roku nasz ośrodek jako jeden z dwóch w kraju brał udział w międzynarodowych badaniach klinicznych mających ocenić możliwości zastosowania syldenafilu u chorych z tętniczym nadciśnieniem płucnym.
Zwrócenie uwagi na problem nadciśnienia płucnego u chorych z kardiomiopatią rozstrzeniową zaowocował w 2005 roku stworzeniem programu monitorowania parametrów hemodynamicznych krążenia płucnego u chorych z DCM wstępnie kwalifikowanych do zabiegu transplantacji serca. Do chwili obecnej w ramach programu prowadzono ponad 150 chorych. Część wyników uzyskanych w ramach programu było prezentowanych na zjazdach krajowych i zagranicznych (między innymi na Zjazdach Sekcji Niewydolności Krążenia ESC w 2008, 2009, 2010, 2011 i 2012 roku). Prace te są aktualnie przygotowywane do opublikowania.
Moja działalność naukowa została dwukrotnie wyróżniona zespołowymi nagrodami rektorskimi. W roku akademickim 2002/2003 otrzymałem Zespołową Nagrodę II Stopnia nagrodzoną przez Rektora Śląskiej Akademii Medycznej „W zakresie działalności naukowej za badania kliniczne i eksperymentalne procesu immunologiczno-zapalnego w etiopatogenezie rozwoju miażdżycy”. Drugą Zespołową Nagrodę Rektorską III stopnia w zakresie działalności naukowej „za pracę dotyczącą molekularnego patomechanizmu różnych postaci tętniczego nadciśnienia płucnego” otrzymałem w 2009r.
W okresie pracy w Katedrze i Zakładzie Biochemii oraz II katedrze i Klinice Oddziału Kardiologii pełniłem i do dzisiaj pełnię funkcję opiekuna koła STN. Działalność moich wychowanków była przedstawiana na krajowych i międzynarodowych konferencjach studenckich. W 2002 roku na XVI Ogólnopolskiej Studenckiej Konferencji Kardiologicznej praca „Metaanaliza umieralności w badaniach oceniających wyniki leczenia zabiegowego zwężenia gałęzi międzykomorowej przedniej” otrzymała III nagrodę. Moja działalność jako opiekuna została nagrodzona Zespołową Nagrodą II Stopnia nadanej przez Rektora Śląskiej Akademii Medycznej w zakresie działalności dydaktycznej w roku akademickim 2000/2001- „Za opiekuństwo wyróżniających się kół STN”. W roku 2001/2002 kolejny raz moja działalność została wyróżniona Zespołową Nagrodą II Stopnia nagrodzoną przez Rektora Śląskiej Akademii Medycznej- „Za niezwykle efektywną pracę ze studentami w Kole Naukowym przy II Katedrze Kardiologii”.
W marcu 2012 z grupą studentów przygotowałem i wygłosiłem cykl wykładów na temat EKG - frekwencja przerosła moje oczekiwania (na każdy z wykładów przyszło ponad 300 studentów).
W latach 2010 – 2012 byłem wykładowcą na kursie doskonalącym dla pielęgniarek z EKG organizowanym przez Okręgową Izbę Pielęgniarek i Położnych.
W latach 2002-2003 prowadziłem dokumentację chorych leczonych w Klinice na potrzeby rejestru Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego Euro Heart Survey Programme: Management and outcome of patients with established coronary artery disease.
Od roku 2008 do dzisiaj jestem członkiem Rady Społecznej Państwowego Szpitala Klinicznego PSK1 w Zabrzu.
Jestem pierwszym autorem 1 pracy, drugim autorem 3 prac i współautorem 5 prac opublikowanych w czasopismach będących na liście filadelfijskiej (łączny IF 12,373 KBN / MNiSW 165 pkt.), 18 publikacji w recenzowanych czasopismach spoza listy filadelfijskiej (KBN / MNiSW – 101 pkt). Napisałem rozdział w krajowej książce Medycyna Rodzinna oraz jestem współautorem dwóch skryptów z Biochemii (KBN / MNiSW – 44 pkt.). Byłem tłumaczem jednego rozdziału książki z zakresu kardiologii interwencyjnej pod redakcją Pana Prof. dr hab. Lecha Polońskiego. Ponadto jestem autorem i współautorem 75 zagranicznych i 19 krajowych doniesień zjazdowych (łącznie liczba punktów IF 12,888; suma punktów KBN/MSWiA: 350).
Do chwili obecnej podlegałem trzykrotnej ocenie jako nauczyciel akademicki, za każdym razem otrzymywałem ocenę bardzo dobrą.
Byłem współbadaczem w 5 wieloośrodkowych, międzynarodowych badaniach klinicznych. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego i członkiem Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego. W roku 2012 moje podanie do Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego zostało pozytywnie rozpatrzone i przyznano mi tytuł Fellow of European Society of Cardiology.
Andrzej Tomasik